As I lay dying – meerstemmig stemmig

Waarom dit boek?

Hoe geef je personages een eigen stem? Je leest het in dit boekrecept.

In de schrijfboeken die ik las, noemden auteurs regelmatig William Faulkner met ‘As I lay dying’ als inspiratiebron. Daarom was ik nieuwsgierig naar dit boek. Rauw, ongepolijst, zwartgallige humor, doordenderend naar het einde.

Plot samenvatting

Boekcitaat

‘I could just remember how my father used to say that the reason for living was to get ready to stay dead a long time.’

Kracht van dit boek

– Per hoofdstuk vertelt een personage een stuk van het verhaal vanuit zijn eigen perspectief. Daardoor krijgt de lezer inzicht in hun beweegredenen en onderlinge relaties. Het creëert goede spanningsbogen.

– Elk personage is eigen: woordkeuze (dialect), zinsbouw, het onderwerp dat hen bezighoudt. Zo contrasteren onderlinge verschillen. Sommige personages zijn ‘belangrijk’ en komen vaker aan het woord, andere zijn ‘passanten’ die hun kijk geven op die rare familie Bundren.

– Karikaturen van de zwaktes en onbenulligheden van de mens, de vergankelijkheid en zinloosheid van het leven.

Persoonlijk minpunt

– In het begin was het lastig de verschillende personages te duiden: wie is wie en wat is hun rol?

– Het Amerikaans is behoorlijk ‘slang,’ omdat het plattelands mensen zijn. Soms kon ik het daardoor moeilijk volgen. Een van de personages blijkt uiteindelijk gek te worden, maar daarvoor had ik dat niet door (ik dacht dat ik hem niet begreep door het taalgebruik en vond hem het sympathiekst).

Wijze les

– Al zit je samen in eenzelfde schuitje, iedereen heeft zijn eigen perspectief en agenda.

– Doldriest een plan doorvoeren, ‘no matter what,’ loopt niet goed af. Hou het doel voor ogen, maar wijk uit naar een andere route als dat beter is.