Anna Karenina – (mee)slepende liefde

De paar korte verhalen van Tolstoi die ik eerder las bevielen me goed (ik verwachtte saai en moeilijk, maar ze waren levendig gedetailleerd). Zou ik Anna Karenina, 1000+ pagina’s liefde en drama, dan niet ook kunnen lezen?

Plot samenvatting

Anna Karenina begint een liefdesverhouding met Vronski, maar tegen welke prijs?

Boekcitaat

Ze bloosde, boog zich licht voorover om haar wangen door de gravin te laten kussen, en kwam weer overeind, om met haar karakteristieke, tussen lippen en ogen vlinderende glimlach Vronkski een hand te geven. Hij was blij verrast, alsof hem iets bijzonders overkwam, toen die kleine hand energiek, stevig en onvervaard de zijne schudde. Ze wipte naar buiten, wonderlijk lichtvoetig, met haar volslanke lichaam.

‘Heel lief,’ vond de oude vrouw.

Dat vond haar zoon ook.

Kracht van dit boek

– interessante personages leven hun dagelijkse beslommeringen.

– thema liefde in verschillende facetten: lichamelijke liefde, ouderliefde, broer-zus, werkpassies…

– vol rijke details.

– eerst vertellen en dan vertonen maakt het makkelijk invoelbaar.

Persoonlijk minpunt

– het trage verteltempo met vele uitstapjes, mijn eigen trage leestempo en dat ik het einde al wist, maakten dat ik bij ¼ van het boek, Anna en Vronski hebben dan pas een verhouding, strandde. Qua biebverlenging vind ik 1x het maximum.

#Wijshacks

– begin nooit een verhouding, want het eindigt altijd dramatisch (tenzij je voor het einde stopt 😉).

– liefde is in alles terug te vinden, hoe alledaags het leven ook lijkt.

Een boek ‘niet uitlezen’ blijft een dingetje. Dan kan er geen groen vinkje bij in mijn hoofd, toch een beetje falen. Tegenwoordig kan ik gelukkig beter experimenteren en loslaten. Mijn leesdoel is verschillende schrijfstijlen proeven, werelden verkennen, inzicht verwerven, vermaak en verwondering, maar als ik er genoeg van heb, stop ik. Dat geeft me ruimte en energie voor iets anders.