De Wetten – associatieve structuur
Mijn schrijfcoach adviseerde dit boek van Connie Palmen, een literair debuut, een bildungsroman met een duidelijke structuur. Eerder sprak de titel ‘de wetten’ me niet aan (naweeën van de verplichte leeslijst en mijn hekel aan strakke regels), maar het was onderhoudend en los. Associatief, filosofisch, dramatisch, een zoektocht naar identiteit vol tegenstrijdigheden. Helemaal in het thema van de boekenweek 2023 ‘ik ben alles.’
Plot samenvatting
Boekcitaat
Ik buig me voorover en leg even een hand op de zijne.
‘Trek het je niet aan,’ zeg ik, ‘daar zijn verhalen toch voor bestemd.’
‘Waarvoor?’
‘Om te boeien.’
Kracht van dit boek
– duidelijke kapstok, ieder hoofdstuk hangt aan een man. De man speelt een duidelijke rol: astroloog, epilepticus, filosoof, priester, fysicus, kunstenaar, psychiater.
– vervlechting van de thema’s en ontmoetingen over de hoofdstukken heen.
– autobiofictie, wat is ‘echt’ en wat niet?
– het leest lekker, door de afwisseling van zinslengte, dialogen, witregels en de woordkeuze.
Persoonlijk minpunt
– Ik heb minder met liefdesrelaties waarin de vrouw zichzelf ongezond opoffert en uithongert. Het laatste deel ‘de psychiater’ vond ik een humoristische twist.
#Wijshacks
– Haal uit ontmoetingen een boodschap, verbind de zinnen aan elkaar tot een waardevol verhaal.
– Regels kunnen prima een losse structuur vormen.
– Ik denk dus ik ben? Ik schrijf dus ik ben? Ik word gezien, dus ik ben? Ik ben ook alleen!
De zoektocht naar schrijverschap, vrij willen bewegen in verbinding, worstelen met verschillende jassen, zijn voor mij herkenbare thema’s.
De linkjes naar filosofie vond ik interessant. De afgelopen 2 jaar luisterde ik naar filosofiecolleges van home academie, onderweg in de auto naar mijn werk. Meestal ben ik het roerend met de docent eens (het klinkt zo logisch), al spreekt het andere denkers tegen (waar ik het ook mee eens was), en kan ik de gedachtestromingen niet uit elkaar houden: ‘wie dacht ook alweer wat?’