Films die nergens draaien – humoristische melancholie

Herlees jij?

Afgelopen herfst las ik dit boek nadat het de gouden griffel gewonnen had. Regen, mist en herfstbladeren pasten perfect bij dit verhaal: melancholie met kleurrijke sprankjes humor. Nu herlas ik het analytisch om de 12-stappen-van-de-held te duiden. Deze grillige lente past ook prima. Dit boek kun je overal draaien.

Plot samenvatting

Boekcitaat

Hij veerde op en liep naar de deur waarachter Cato had staan gluren, maar hij zag haar nauwelijks en liep haar bijna omver.

‘Ha Catootje, hoe was het op school?’

‘Ik heb geen school op zondag, pap. Ook niet in de herfstvakantie.’

Kracht van dit boek

-Hoofdpersonage Cato: lekker raar and proud of it. Ze raakt je, en niet alleen met haar neusbrekende vuistslag.

-Plot, het haakt knap in elkaar.

-Beeldspraak: volwassenen worden steeds laffer en luier, ze stompen af. ‘Alsof je limonade bent die is aangelengd met te veel jaren.’

-Emoties: humor, mysterie, ontroering en hoop. 

Persoonlijk minpunt

-Veel vertelling, zeker in het begin.

#Wijshack

-Het is nooit te laat: reis terug in de tijd, probeer opnieuw!

-Maak meer foto’s, ook van ‘niet-bijzondere-momenten.’ Zo kun je beter tijdreizen in herinnering.

-Gewoelens spoel je zo door het putje. Alleen verstopt je putje dan met drab.

Ik maak zelf weinig foto’s en alleen met mobiel. Puntje ter verbetering. Als ik kon tijdreizen, wil ik het liefst de toekomst zien. Ik ben nu al nieuwsgierig naar mijn kleinkinderen en mijn boekenplank met eigen boeken (ongeduld…). In het verleden was ik reeds. In gedachten blijf je er makkelijk plakken.