Boekrecensie Troost - Zin in verhalen

Troost eten of troost lezen?

Deze moderne klassieker vond ik in onze eigen boekenkast, mijn man kreeg hem ooit cadeau. Ik had ‘Troost’ nooit gelezen, het is zelfs mijn eerste Giphart. Stampvol smaaksensaties, kookweetjes, lekkere lusten, humor en snufjes venijn. Een boek als een soufflé.

Plot samenvatting

Art Troost staat met twee Michelin-sterren en zijn kookprogramma Sterallure aan de top, maar zijn succes en concurrenten gaat met hem op de (buik-)loop.

Boekcitaat

Ik ben nog steeds misselijk als een kat, daar heeft mijn dubbelbuikige ontlading niets aan veranderd. Ik voel me als in een enge kermisattractie die tegelijk omhoog, omlaag en opzij gaat. Er dreigt een nieuw kookpunt in mijn lichaam, want ik bibber, ik damp, ik walm, ik tril; mijn mond zit vol bitter vocht.

Kracht van dit boek

– Voert je mee naar de culinaire wereld. Door de letters heen proef je topcreaties, inclusief het zweet.

– Origineel zintuigelijk.

– Scherpe dialoog.

– Menselijke zwaktes humoristisch door elkaar gemixt.

Persoonlijk minpunt

– Af en toe was ik de draad wat kwijt door de tijdsprongen.

– De tendens van het einde was te raden, maar de details verrasten me. Wat zal Art nu gaan doen?

#Wijshacks

-Obsessief bezig zijn met je passie creëert pieken en dalen.

-Over smaak en eten kun je boekenkasten vol schrijven, maar van mij mag je het wel samenvatten met ‘lekker.’

Ik ben dol op eten. Zelf uitgebreid koken (zoals raviolo of gnocchi maken, crème brulee of taarten bakken) doe ik weinig nu ik zoveel schrijf. Ik beperk me tot makkelijke hap. Dineren in een sterrestaurant doen we >1x/jaar. Ik geniet enorm van de verzorging en aankleding, de details op het bord, de afstemming, de smaakcontrasten, de toefjes, de krokantjes, en al die Franse vaktermen die ik niet onthoud, maar wel bijna kan proeven op mijn tong. Kom maar door.

Troost – gecompliceerd lekker