Washington Square – degelijk voortschrijdend

‘Van literatuur lezen word je een betere dokter.’ De witte snor van mijn opleider wappert bij ieder woord enthousiast op en neer.

‘Uh –’ Ik kuch.

Ineens herinner ik me dit gesprek van 10 jaar geleden. Het aangeraden boekje, Washington Square van Henry James, staat immer in mijn kast. Zou ik het nu anders lezen?

Plot samenvatting

Mid 19e eeuw, New York. Catherine Sloper, een nietszeggende erfgename, wordt het hof gemaakt door Morris Townsend, een knappe intelligente fortuinzoeker. Maar dokter Sloper wil zijn dochter onterven als ze met dit sujet trouwt. Wie krijgt zijn/haar zin?

Boekcitaat

“Don’t you wish also by chance to murder our child?” Mrs. Penniman inquired.

“On the contrary, I wish to make her live and be happy.”

“You will kill her; she passed a dreadful night.”

“She won’t die of one dreadful night, nor of a dozen. Remember that I am a distinguished physician.” 

Kracht van dit boek

– Uitwerking hoofdpersonen: dociele Catherine; dokter Sloper, zijn scherpe ratio stelt diagnoses altijd correct, maar het levensgeluk van zijn dochter…; Morris Townsend, charmeur en profiteur ten voeten uit.

– Bijdragende bijfiguren: Mrs. Penniman (de inwonende zus van dr. Sloper) helpt als wispelturige drama Queen de boel verstieren. Mrs. Almond (de andere zus van dr. Sloper) verbeeldt als enige rede én gevoel. Niet dat het iets uitmaakt. Haar rol is beperkt.

– Dialogen: hoe mensen langs elkaar heen kunnen praten, niet zeggen wat ze denken. De heren converseren om te winnen, de dames bespreken hun gevoel.

Persoonlijk minpunt

-Het duurt een paar hoofdstukken voordat het verhaal op gang komt. De stagesetting en karakteruiteenzetting zijn zeer uitgebreid.

#Wijshack

– Zelfbegoocheling is menselijk.

– Standvastigheid krijgt gelijk. Of alleen lijk.

– Mensen handelen in lijn met hun karakter. Maar een lijn loopt twee richtingen op, oneindig…

Ik ben behoorlijk standvastig/ ‘koppig.’ Het hielp mijn specialisatie, promotieonderzoek, schrijverschap… Maar als ik zie hoe deze hoofdpersonen jarenlang persisteren, denk ik: ‘mijn koppigheid valt reuze mee!’ (Of tegen).

Mijn opleider had gelijk. Dankzij schrijven waardeer ik literatuur meer. Beide maken dokteren beter.