Mijn gevoel
Jeuk. Dat voelde ik vaak tijdens het lezen van dit boek. Door de muggen in Lapland, of door de hoofdpersoon? Lastig kiezen. Beide zijn uitermate treffend beschreven.
'Nooit meer slapen,' stond al vele jaren in mijn boekenkast. Het boek boezemde me angst in: Literatuur met hoofdletter L gecombineerd met het idee om nooit meer te kunnen slapen... Pas vorige maand durfde ik het aan. Gelukkig. Wat een prachtig boek!
Plot samenvatting
De jonge geoloog Alfred Issendorf reist naar Noorwegen met als doel daar iets belangrijks te ontdekken. Maar of dat lukt?
Boekcitaat
‘Hoe gelukkig zou ik wezen als ik maar een enkel steentje vinden kon, dat van kosmische herkomst was. Een meteoriet.’
Kracht van dit boek
- Schrijfstijl. De afwisseling in ritme - melodie van de zinnen en de vertraging - versnelling in de tijd, maken dat het 'makkelijk leest'.
- Veel verhelderende beeldspraak.
- Ironische humor.
- Vol wijsheid. Scherpe dialoog, filosofische discussies en gedachtegangen, waardoor het leerzaam is.
- Ijzersterke structuur. Alle eindjes (waarvan je niet eens wist dat ze bestonden) worden uiteindelijk aan elkaar vastgeknoopt tot een wandkleed met een intrigerend patroon.
Persoonlijk minpunt
- ontwikkelingen verlopen traag (maar dat past juist in het verhaal)
- bij sommige discussies was ik de draad wat kwijt (maar dat zal vast aan mij liggen).
Wijze les
Pas op voor een persoon dat als een blok aan je been hangt. Hij zal je vertragen, vermoeien, verhinderen. Je zult struikelen en dan iets breken of erger… Schud het van je af. En dat blok dan? Maak je maar geen zorgen, voel je niet schuldig. Dat blok is onverwoestbaar, dat gaat ergens anders rondhangen.